Oliebollen op het strand...

Ook in 2015 blijkt het goede leven hoogtij te vieren hier op Curaçao. We beginnen ons dan ook steeds meer af te vragen of we ooit weer terug willen naar Nederland ;-)
Het nieuwe jaar zijn we begonnen op de Pontjesbrug in Willemstad. Nadat we eerst heerlijk gegeten hadden, zijn we op de brug gaan zitten en hebben we samen met vele anderen afgeteld tot 2015 en daarna naar het vuurwerk gekeken. Vervolgens zijn we het nieuwe jaar in stijl begonnen met een feestje op het strand.

Eerder die dag hadden we gesnorkeld bij een gezonken scheepswrak bij Carracasbaai (Tugboat). We waren alle drie onder de indruk van het leven onder water en verbaasden ons er over hoe dicht de kleurige, tropische vissen bij ons durfden te komen. Op een gegeven moment zwommen we letterlijk tussen de vissen, een hele bijzondere ervaring! Toen we weer terugkwamen op het strand, vielen we in de volgende verbazing. Midden op de handdoek van Annemaj zat een leguaan. Hij bleek zijn vrienden te hebben meegenomen en die kwamen duidelijk af op iets wat in onze tas zat: bananen! Omdat we ons toch lichtelijk bedreigd voelden met inmiddels vier (forse) leguanen om ons heen hebben we onze bananen maar vrijwillig afgestaan…

Dit weekend besloten we, jawel, toch maar weer eens de tocht naar het westen te maken… Dit keer naar het Christoffelpark. Een nationaal park met daarin de hoogste berg van Curaçao: de Christoffelberg. Gewapend met anderhalve liter water per persoon, stevige schoenen en een goede laag zonnebrand, begonnen we aan de tocht naar boven. Wat begon als een aangenaam en rustig tochtje over bospaadjes, veranderde gaandeweg de route steeds meer in een flinke klauterpartij waarbij we zowel onze handen als onze voeten nodig hadden. Toen we de top bereikten, bleek de moeite ruimschoots beloond te worden: een prachtig uitzicht over de ruige, heuvelachtige westkust van het eiland. Men noemt dit ook wel eens ‘de kroon van Curaçao’ en dat is volgens ons meer dan terecht! We zijn voor het eerst zonder sleepwagen teruggekomen uit west! (En onze auto doet het ook nog steeds. Ja, ook wij staan ervan te kijken…)

Verder hebben we een aantal dagen op het strand doorgebracht waar we inmiddels gewend raken aan een bijzonder fenomeen: de tropische regenbui. (Lang leve het regenseizoen) Dit gaat ongeveer zo: iedereen ligt nietsvermoedend op zijn bedje of handdoek, opeens trekt de lucht volledig dicht en begint het te stortregenen. Iedereen haast zich om zijn spullen bij elkaar te rapen en onder zijn bedje te schuiven en zoekt dekking onder een palmboom of vlucht de zee in. Het spoelt enkele minuten lauw water totdat de wolken zijn overgetrokken. Dan stopt de regen, gaat de zon weer schijnen, pakt iedereen zijn spullen en installeert zich weer op zijn bedje. Tien minuten later lijkt het alsof er niks gebeurd is.

Uiteraard komen we hier om stage te lopen en we zijn inmiddels begonnen aan onze laatste week bij Famia Plania. Gister en vandaag stonden in het teken van het geven van voorlichting over Famia Plania, SOA en anticonceptie aan derde en vierde klassen op een middelbare school. Erg leuk om te doen en we verbaasden ons over de zeer uiteenlopende reacties van de leerlingen: van zeer geïnteresseerd met veel vragen tot giechelig en stoer praten over het onderwerp. In de ene klas konden we heel serieus met de leerlingen in gesprek gaan en soms zeer persoonlijke vragen beantwoorden terwijl we in een andere klas het idee hadden dat onze informatie amper binnenkwam omdat iedereen het te druk had met giechelen of het vertellen van stoere verhalen. (uiteraard in het Papiamentu zodat wij er niks van begrepen) Zowel door de leraar biologie als door de directrice van de school werd onze les zeer enthousiast ontvangen. De leraar verzekerde ons er zelfs van dat hij toetsvragen zou gaan stellen over de aangeboden informatie.

Deze laatste stageweek zullen we vooral gebruiken om al onze eindproducten af te ronden en te overhandigen aan Famia Plania. Hierna is het tijd voor nog anderhalve week vakantie. Om te beginnen staat er voor komend weekend alvast een tripje naar klein Curaçao op de planning en voor de rest zijn er nog genoeg dingen die we willen doen. Al met al denken we dat we de vakantie wel door zullen komen. :-)

Ayo!